غزل مناجاتی با خداوند کریم
گفته بودند بهشت اش به بها خواهد داد ونه بی پرسش و بی چون وچرا خواهد داد در پی فرصت و دنبال بهانه ست خـدا رحمت واسعه را روز جزا خواهد داد میزبان امده است گر قــدمی برداریــم فرصت توبه در این ماه به ما خواهد داد در سحرهای مناجات و نمــاز شب ها لذت گــریه و تــوفیق دعــا خواهد داد سر این سفره ببینید که در نیمه ی ماه برگ سبــزی به تمام فقــرا خواهد داد لطف بسیار نموده است که با دست حسن خرج یک سال خودش رابه گدا خواهد داد و گذر نامۀ سـرخی که مسافــر بشویم در شب قدر شبــیــه شهدا خــواهد داد به ازای عطش و گرمی ماه رمضـان آی مــردم بخــدا کــربـبلا خــواهد داد |